Santuario dos Milagres - Nosa Señora dos Milagres



Santuario dos Milagres - (Nosa Señora dos Milagres)

Templo da Nosa Señora dos Milagres.


Outro recordo vivo que teño da miña infancia foi a visita ao Santuario dos Milagres, cos meus pais, cando eu tería uns sete anos. Naquela ocasión, talvez pola miña idade, fomos en autobús. Supoño que tivemos que collelo en Ourense para ir directamente ao santuario. Era cara a finais de agosto e próximos á novena, xa que todo estaba moi concorrido de xente e había carpas que ofrecían comidas na chaira exterior do recinto do santuario.


Para ler o artigo completo pulse "Seguir leyendo" que figura a continuación.

Santurario de los Milagros - Nosa Señora dos Milagres

Santuario de los Milagros (Nosa Señora dos Milagres)

 

Santuario de la Virgen de los Milagros.
Otro recuerdo vivo que tengo de mi infancia fue la visita al Santuario de los Milagros, con mis padres, cuando yo tendría unos siete años. En aquella ocasión, tal vez por mi edad, fuimos en autobús. Supongo que tuvimos que cogerlo en Orense para ir directamente al santuario. Era hacia finales de agosto y próximos a la novena, ya que todo estaba muy concurrido de gente y había carpas que ofrecían comidas en la explanada exterior del recinto del santuario.

Para leer el artículo completo pulsar en "Seguir Leyendo" que figura a continuación.

A mata



A Mata

Nunha época en que a economía rural galega producía maioritariamente para o autoconsumo, as familias procurábanse todos os bens de primeira necesidade. A matanza anual do porco ocupaba un lugar primordial para o sostemento alimenticio ao longo do ano. Era a fonte cárnica fundamental na alimentación da Galicia rural. 
Para ler o artigo completo pulsar "Seguir Leyendo", que figura a continuación.

Galería de Fotos - San Pedro de Rocas

Se incluyen a continuación 20 fotos del Monasterio de San Pedro de Rocas, como complemento a la entrada del mismo título que figura en el apartado de Entorno.


Camino de llegada al Monasterio, con indicación a la fuente de S.Bieito
Esta presentación incluye 20 fotografías. Para verlas todas pulsar en "Seguir leyendo" que figura en verde a continuación. Clicando sobre las fotos se pueden ver en tamaño grande y en presentación carrusel.

La Matanza



La Matanza
  
En una época en que la econmía rural gallega producía mayitariamente para el autoconsumo, las familias se procuraban todos los bienes de primera necesidad. La matanza anual del cerdo ocupaba un lugar primordial para el sostenimiento  alimenticio a lo largo del año. Era la fuente cárnica fundamental en la alimentación de la Galicia rural.

Para leer el artículo completo pulsar Seguir Leyendo, que figura a continuación.

Galería de Fotos - Armariz - 3/3

2016/08/29

Galería de Fotos - Armariz - Tercera Parte (3/3)

Peto de ánimas de Sáa

Esta tercera entrada consta de 27 fotos. Para verlas todas clicar en "Seguir Leyendo" que aparece a continuación de esta nota aclaratoria.
Una vez aparezcan todas, para verlas a tamaño más grande clicar sobre la primera o cualquier otra para abrir un carrusel donde se pueden visionar todas correlativamente, o aquellas concretas que pinchemos en la tira índice de la base del carrusel.

Galería de Fotos - Armariz - 2/3

 2016/08/29

Galería de Fotos - Armariz - Segunda Parte (2/3)


Panorámica de Requejo en el valle del río Loña

Esta segunda entrada consta de 25 fotos. Para verlas todas clicar en "Seguir Leyendo" que aparece a continuación de esta nota aclaratoria.
Una vez aparezcan todas, para verlas a tamaño más grande clicar sobre la primera o cualquier otra para abrir un carrusel donde se pueden visionar todas correlativamente, o aquellas concretas que pinchemos en la tira índice de la base del carrusel.


San Pedro de Rocas

2016/08/23

Para leer este artículo en su traducción al gallego visitar el siguiente enlace: https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/san-pedro-de-rocas_23.html

San Pedro de Rocas está ubicado en el ayuntamiento de Esgos, provincia de Orense.


Conjunto de San Pedro de Rocas

Mi primera visita a San Pedro de Rocas fue allá por 1.955, contando yo solo cinco años. Fuimos mi madre y yo en peregrinación desde Armariz a Rocas en la festividad de San Benito, día 11 de julio. Naturalmente la peregrinación se hizo caminando, algunas personas incluso iban descalzas, y otras hacían un tramo final del camino de rodillas. Estas muestras de devoción y sufrimiento conmueven profundamente, buscando los penitentes llenos de fe despertar la atención del santo intercesor para que la gracia solicitada fuera concedida.

Para seguir leyendo el artículo completo pulsar en "Seguir Leyendo" que figura a continuación.

San Pedro de Rocas

2016/08/23

La versión de este artículo en castellano puede leerse en: https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/san-pedro-de-rocas_18.html
 
Conxunto do mosteiro de San Pedro de Rocas

San Pedro de Rocas está situado no concello de Esgos, provincia de Ourense.

A miña primeira visita a San Pedro de Rocas foi alá por 1.955, contando eu só cinco anos. Fomos a miña nai mais eu
en peregrinación desde Armariz a Rocas na festividade de San Bieito, o día 11 de xullo. Naturalmente a peregrinación fíxose camiñando, algunhas persoas mesmo ían descalzas, e outras facían un tramo final do camiño de xeonllos. Estas mostras de devoción e sufrimento conmoven profundamente, buscando os penitentes cheos de fe espertar a atención do santo intercesor para que a graza solicitada fose concedida.
Para ler o artigo completo, clicar en "Seguir Leyendo"  que figura a continuación.

Armariz - Situación Geográfica

2016/08/23

(Esta entrada del blog figura solo en castellano, no considerando necesaria su traducción al gallego, dado su carácter informativo para los no nativos de nuestro municipio).

Esta entrada ofrece información sobre la situación geográfica de la parroquia de San Cristóbal de Armariz, partiendo de la provincia de Orense, para luego situar el municipio de Nogueira de Ramuín, y dentro de él la parroquia de San Cristóbal de Armariz. Se indica como llegar por carretera partiendo de Orense y se finaliza indicando los distintos lugares o aldeas que componen la parroquia, con vistas de satélite obtenidas de Google Maps.



Para los extranjeros, especialmente mis amigos brasileños y portugueses, es preciso situar Orense en el mapa de España. Figuran indicadas las distancias kilométricas por carretera entre Orense y las principales ciudades de España y Portugal.

Esta entrada consta de 13 Mapas. Para verlos todos clicar en "Seguir Leyendo" que aparece a continuación de esta nota aclaratoria.
Una vez aparezcan todas, para verlas a tamaño más grande clicar sobre la primera o cualquier otra para abrir un carrusel donde se pueden visionar todas correlativamente, o aquellas concretas que pinchemos en la tira índice de la base del carrusel.

Armariz - Información General

2016/08/23

A versión de este artigo en galego pode lerse en:   https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/armariz-informacion-xeral.html

San Cristóbal de Armariz es el nombre de la parroquia objeto de este blog. Pertenece al Ayuntamiento de Nogueira de Ramuín, distando 8 Kms de Luintra, la capital del municipio, y 17 Kms de Orense. 

Para leer la entrada completa clicar en "Seguir leyendo" que figura a continuación. 


Armariz - Información Xeral

2016/08/23

La versión de este artículo en castellano puede leerse en: https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/armariz-informacion-general.html

Datos sobre Armariz

San Cristovo de Armariz é o nome da parroquia obxecto deste blog. Pertence ao Concello de Nogueira de Ramuín, distando 8 Kms de Luíntra, a capital do municipio, e 17 Kms de Ourense.



Esta entrada ofrece información xeral da parroquia de San Cristovo de Armariz, orixe, nome, aldeas, localización, etc.
Para ler a entrada completa pulsar "Seguir leyendo" que figura a continuación.

Galería de Fotos - Armariz - 1/3

2016/08/17
GALERIA DE FOTOS DE ARMARIZ (SAN CRISTOBAL DE ARMARIZ) - (1/3)

La Parroquia de San Cristóbal de Armariz pertenece al Ayuntamiento de Nogueira de Ramuín (Orense), formando parte de la zona turística de la Ribeira Sacra orensana. Adjunto a continuación una pequeña Galeria de Fotos de distintos lugares tomadas durante mis visitas a ese precioso lugar situado en el valle del río Loña. Para facilitar la carga de la página, la divido en tres entregas sucesivas.



Vista Panorámica de Armariz

Esta primera entrada consta de 18 fotos. Para verlas todas clicar en "Seguir Leyendo" que aparece a continuación de esta nota aclaratoria.
Una vez aparezcan todas, para verlas a tamaño más grande clicar sobre la primera o cualquier otra para abrir un carrusel donde se pueden visionar todas correlativamente, o aquellas concretas que pinchemos en la tira índice de la base del carrusel.

A Festa de San Ramón

A Festa de San Ramón

2016/08/16
La versión de este artículo en castellano puede leerse en: https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/la-fiesta-de-san-ramon.html

A festa maior da parroquia de San Cristovo de Armariz é o 31 de agosto, festividade de San Ramón. A continuación relato as miñas lembranzas dunha data tan sinalada para todos os veciños da parroquia, tal como eu o lembro nos anos 50. 

Para ler o artigo completo, clicar en "Seguir Leyendo"  que figura a continuación.


La Fiesta de San Ramón


La Fiesta de San Ramón
2016/08/16
A versión de este artigo en galego pode lerse en https://lembranzasdearmariz.blogspot.com/2016/08/a-festa-de-san-ramon.html

La fiesta mayor de la parroquia de San Cristóbal de Armariz es el 31 de agosto, festividad de San Ramón. A continuación relato mis recuerdos de una fecha tan señalada para todos los vecinos de la parroquia, tal como yo lo recuerdo en los años 50.  

Para leer el artículo completo pulsar Seguir Leyendo, que figura a continuación.

Sobre mi


José Luis Domínguez Carballo

2016/08/09 
 

Gallego: A continuación de esta versión en castellano figura su traducción al gallego.

Sobre mí. 

Nací en una pequeña aldea de la provincia de Orense, justamente en la mitad del siglo pasado. Armariz es su nombre, siendo además cabecera de la parroquia de San Cristóbal de Armariz, perteneciente al municipio de Nogueira de Ramuín.

Recién cumplidos los nueve años mi familia se trasladó a vivir a Zaragoza. Desde 1959 hasta la actualidad he residido en éste que es mi segundo hogar. Aquí he estudiado, pasado mi juventud, desarrollado mi actividad profesional y experimentado las penas y alegrías propias de las vivencias de cualquier persona de nuestro tiempo.

Mi formación académica se ha orientado hacia las ciencias sociales. Inicié mis estudios en las Escuelas Pías, donde continué hasta finalizar el Bachiller Superior. Estudié Ciencias Económicas y Empresariales, sección Empresariales, previo paso por la Escuela Superior de Comercio, donde obtuve el título de Profesor Mercantil. 

Mi actividad profesional se orientó hacia labores de administración y gestión en la empresa privada en mis primeros quince años de trabajo. Mis comienzos arrancaron en la Jefatura de Contabilidad para terminar finalmente en la Dirección Financiera de empresas multinacionales.Posteriormente me especialicé en Auditoria, ejerciendo como Auditor-Censor Jurado de Cuentas y consultor empresarial, que constituyó mi actividad profesional en la segunda parte de mi vida laboral.

La intensidad del trabajo en puestos de responsabilidad, así como la formación continuada, siempre necesaria en mi actividad afectada por cambios constantes en materia normativa, dejaron poco tiempo para mis hobbies, que ahora procuro recuperar en la medida de lo posible. 

Me gustan los idiomas, y a ellos he dedicado gran parte de mi tiempo no absorbido por la actividad profesional. He estudiado inglés, francés, italiano, portugués y alemán. Este último me ha resultado algo más difícil de asimilar, no por la dificultad intrínseca del idioma, sino porque la dispersión en otras actividades me restó la necesaria dedicación y concentración de esfuerzos que todo estudio requiere. De cualquier forma, es bueno tener siempre algo pendiente entre manos con la ilusión de retomarlo a la menor oportunidad.

El conocimiento de los idiomas estudiados me han permitido viajar en una dimensión muy distinta a como lo hace el turismo organizado. No solo he podido ser autónomo en la forma de planificar el viaje, evitando los paquetes turísticos, sino la forma de vivirlo. He disfrutado de la flexibilidad necesaria para profundizar y prestar mayor atención a aquello que realmente me interesaba en cada momento. El estudio de una lengua lleva en paralelo al conocimiento de la cultura del país o área de influencia de la misma. En definitiva, todo ello le permite a uno sentirse un ciudadano más dentro del país visitado.

Otro gran punto de mi interés son las artes plásticas. Como espectador me encanta la fotografía, la pintura, escultura y arquitectura. Si bien por el momento disfruto más bien pasivamente de esta área, me encantaría profundizar en el estudio de la fotografía, el dibujo y la caligrafía como pasatiempos altamente gratificantes.

Otros temas que centran mi atención son la historia, la sociología, economía y en general la geopolítica. Para tener una vaga idea de cómo funciona el mundo y sus instituciones se precisa una lectura regular de prensa especializada. A título meramente orientativo diré que entre mis favoritos están el diario económico Expansión en español y el semanario The Economist en inglés, con cuya línea editorial, en general, me identifico. 

Yo no soy experto en ninguno de los temas que pueda tratar en este blog, pero procuraré documentar mis exposiciones con el mayor rigor de que sea capaz. Mi camino será siempre el buen sentido y los ideales liberales, libre de toda atadura o prejuicio. Mi ideología social y económica está ampliamente identificada con la doctrina liberal, en la que creo como motor del desarrollo social y económico de los pueblos.

Las fotografías que incluya van a ser mayoritariamente obra propia, salvo aquellas que por su antigüedad no he podido tomar directamente. Cuando ocasionalmente incluya algún elemento gráfico tomado de la web, si alguien alega tener derechos de autor sobre el mismo, procederé a su eliminación de forma inmediata.

Por la edad en la que dejé Galicia, nueve años, y por no ser entonces el gallego una lengua cooficial, mis conocimientos de gallego son muy limitados. Mi lengua de estudio y vida diaria ha sido el castellano. El gallego que yo recuerdo es meramente coloquial, no habiendo tenido oportunidad de depurarlo en la escuela. A los efectos prácticos, el gallego es para mí como una lengua extranjera más, por lo que mi expresión en la misma estará plagada de errores gramaticales y de vocabulario.

La lejanía geográfica y cultural de mi tierra de nacimiento no ha mermado en lo más mínimo mi amor por ella, más bien todo lo contrario. Ahí reside una gran parte de mi familia amplia y he visitado siempre que he podido mi querido pueblo. En los años jóvenes mis visitas fueron más esporádicas por evidentes motivos de trabajo, y por priorizar viajes a otras tierras y lugares más lejanos y de mayor interés en aquel momento. De todas formas, raro ha sido el año en que no me haya desplazado al menos una semana para degustar la empanada, el pulpo y el caldo gallego, por citar solo tres de mis preferencias gastronómicas. Últimamente las visitas son más frecuentes y prolongadas.

Dicho lo anterior para poner en contexto el objetivo de este blog, paso a exponer sus pretensiones. Intentaré plasmar en él, en primer lugar, los datos identificativos de la parroquia de San Cristóbal de Armariz en su más amplio sentido. En segundo lugar, mis experiencias e impresiones de algunos lugares próximos que tradicionalmente se visitaban por sus vecinos, incluyendo aquí información que considere curiosa o de interés. En ningún caso pretendo hacer de este blog un compendio de información enciclopédica, ya que para ello hay otras páginas, que también indicaré como fuentes de información complementaria para quien quiera profundizar en ellas. Finalmente voy intentar reflejar vivencias, costumbres, tradiciones y emociones que parecen de siglos pretéritos, pero que fueron vividas por todos aquellos que pasaron la posguerra, y perduraron prácticamente inalteradas hasta los años 60 del pasado siglo. Para este relato vivencial y emocional cuento con imágenes lejanas, pero muy vivas en lo más profundo de mi memoria, que a su vez se ven enriquecidas con detalles de relatos escuchados muchas veces de mis padres y familiares.

El objetivo de este blog no es, evidentemente, conseguir su popularidad, sino más bien un tributo personal a una generación y una época que marcó la transición del más profundo subdesarrollo a la era digital. Una transición tan radical, vista con perspectiva, que fue difícil de asimilar para mucha gente de esa generación.

Esta modesta contribución a unas personas y a una época tan esenciales para el desarrollo de nuestra sociedad actual, me gustaría que también fuera expresada en mi lengua materna, el gallego. Como ya dije, no tuve la suerte de poder estudiarlo en mi infancia, ni le he dedicado la atención que hubiera merecido, absorbido como estaba por otras prioridades. De todas formas cuento con la ventaja y experiencia de haber dedicado muchas horas al estudio de idiomas y de conocer recursos que pueden ayudar en su traducción. Con la ayuda de ciertas herramientas digitales, diccionarios y mis limitados conocimientos de la lengua, voy procurar escribir las sucesivas entradas en gallego y castellano. Sirva la presente aclaración para justificar los errores que contendrán, confiando, no obstante, que presentarán al menos la calidad mínima para ser comprendidas por los gallegohablantes y contarán con la benevolencia de aquellos mejor preparados que yo. Agradezco de antemano cualquier ayuda que me pueda ser sugerida o correcciones que procedan.



 Galego: Esta é a versión traducida da presentación en castelán.
 

José Luis Domínguez Carballo
Sobre min.


Nacín nunha pequena aldea da provincia de Ourense, xustamente na metade do século pasado. Armariz é o seu nome, sendo ademais cabeceira da parroquia de San Cristovo de Armariz, pertencente ao municipio de Nogueira de Ramuín.

Recentemente cumpridos os nove anos a miña familia trasladouse a vivir a Zaragoza. Desde 1959 ata a actualidade residín neste que é o meu segundo fogar. Aquí estudei, pasei a miña mocidade, desenvolvín a miña actividade profesional e experimentei as penas e alegrías propias das vivencias de calquera persoa do noso tempo. 

A miña formación académica orientouse cara ás ciencias sociais. Iniciei a miña formación nas Escolas Pías ata finalizar o Bacharel Superior. Estudei Ciencias Económicas e Empresariais, sección Empresariais, previo paso pola Escola Superior de Comercio, onde obtiven o título de Profesor Mercantil.

A miña actividade profesional orientouse cara a labores de administración e xestión na empresa privada nos primeiros quince anos de traballo. Os meus comezos arrincaron na Xefatura de Contabilidade para terminar finalmente na Dirección Financeira de empresas multinacionais.

Posteriormente especialiceime en Auditoría, exercendo como Auditor-Censor Xurado de Contas e consultor empresarial, que constituíu a miña actividade profesional na segunda parte da miña vida laboral.

A intensidade do traballo en postos de responsabilidade, así como a formación continuada, sempre necesaria na miña actividade afectada con cambios constantes en materia normativa, deixaron pouco tempo para os meus hobbys, que agora procuro recuperar na medida do posible.

Gústanme os idiomas, e a eles dediquei gran parte do meu tempo non absorbido pola actividade profesional. Estudei inglés, francés, italiano, portugués e alemán. Este último está a resultarme algo máis difícil de asimilar, non pola dificultade intrínseca do idioma, senón porque a dispersión noutras actividades restoume a necesaria dedicación e concentración de esforzos que todo estudo require. De calquera forma, é bo ter sempre algo pendente entre mans coa ilusión de retomalo á menor oportunidade.


O coñecemento dos idiomas estudados permitíronme viaxar nunha dimensión moi distinta a como o fai o turismo organizado. Non só permitiume ser autónomo na forma de planificar a viaxe, evitando os pacotes turísticos, senón a forma de vivilo. Gocei da flexibilidade necesaria para profundar e prestar maior atención a aquilo que realmente me interesaba en cada momento. O estudo dunha lingua leva en paralelo ao coñecemento da cultura do país ou área de influencia da mesma. En definitiva, todo iso permitelle a un sentirse un cidadán máis dentro do país visitado.

Outro gran punto do meu interese son as artes plásticas. Como espectador encántame a fotografía, a pintura, escultura e arquitectura. Aínda que polo momento gozo máis ben pasivamente desta área, encantaríame profundar no estudo da fotografía, o debuxo e a caligrafía como pasatempos altamente gratificantes.

Outros temas que centran a miña atención son a historia, a socioloxía, economía e en xeral a xeopolítica. Para ter unha vaga idea de como funciona o mundo e as súas institucións precísase unha lectura regular de prensa especializada. A título meramente orientador direi que entre os meus favoritos están o diario económico Expansión en español e o semanario The Economist en inglés, con cuxa liña editorial, en xeral, identifícome.

Eu non son experto en ningún dos temas que poida tratar neste blog, pero procurarei documentar as miñas exposicións co maior rigor de que sexa capaz. O meu camiño será sempre o bo sentido e os ideais liberais, libre de toda atadura ou prexuízo. A miña ideoloxía social e económica está amplamente identificada coa doutrina liberal, na que creo como motor do desenvolvemento social e económico dos pobos.

As fotografías que inclúa van ser maioritariamente obra propia, salvo aquelas que pola súa antigüidade non puiden tomar directamente. Cando ocasionalmente inclúa algún elemento gráfico tomado da web, se alguén alega ter dereitos de autor sobre o mesmo, procederei á súa eliminación de forma inmediata.

Pola idade na que deixei Galicia, nove anos, e por non ser entón o galego unha lingua cooficial, os meus coñecementos de galego son moi limitados. A miña lingua de estudo e vida diaria foi o castelán. O galego que eu recordo é meramente coloquial, non tendo oportunidade de depuralo na escola. Para os efectos prácticos, o galego é para min como unha lingua estranxeira máis, polo que a miña expresión na mesma estará infestada de erros gramaticais e de vocabulario.

A distancia xeográfica e cultural da miña terra de nacemento non minguou no máis mínimo o meu amor por ela, máis ben todo o contrario. Aí reside unha gran parte da miña familia ampla e visitei sempre que puiden o meu querido pobo. Nos anos novos as miñas visitas foron máis esporádicas por evidentes motivos de traballo, e por priorizar viaxes a outras terras e lugares máis afastados e de maior interese naquel momento. De todos os xeitos, raro foi o ano en que non me desprazase polo menos unha semana para degustar a empanada, o polbo e o caldo galego, por citar só tres das miñas preferencias gastronómicas. Ultimamente as visitas son máis frecuentes e prolongadas.

Devandito o anterior para poñer en contexto o obxectivo deste blog, paso a expoñer as súas pretensións. Tentarei plasmar nel, en primeiro lugar, os datos identificadores da parroquia de San Cristovo de Armariz no seu máis amplo sentido. En segundo lugar as miñas experiencias e impresións dalgúns lugares próximos que tradicionalmente se visitaban polos seus veciños, incluíndo aquí información que considere curiosa ou de interese. En ningún caso pretendo facer deste blog un compendio de información enciclopédica, xa que para iso hai outras páxinas, que tamén indicarei como fontes de información complementaria para quen queira profundar nelas. Finalmente vou tentar reflectir vivencias, costumes, tradicións e emocións que parecen de séculos pretéritos, pero que foron vividas por todos aqueles que pasaron a posguerra, e perduraron practicamente inalteradas ata os anos 60 do pasado século. Para este relato vivencial e emocional conto con imaxes afastadas, pero moi vivas no máis profundo da miña memoria, que á súa vez veñen enriquecidas con detalles de relatos escoitados moitas veces dos meus pais e familiares.

O obxectivo deste blog non é, evidentemente, conseguir a súa popularidade, senón máis ben un tributo persoal a unha xeración e unha época que marcou a transición do máis profundo subdesenvolvemento á era dixital. Unha transición tan radical, vista con perspectiva, que foi difícil de asimilar para moita xente desa xeración.

Esta modesta contribución a unhas persoas e a unha época tan esenciais para o desenvolvemento da nosa sociedade actual, gustaríame que tamén fose expresada na miña lingua materna, o galego. Como xa dixen, non tiven a sorte de poder estudalo na miña infancia, nin lle dediquei a atención que merecería, absorbido como estaba por outras prioridades. De todos os xeitos conto coa vantaxe e experiencia de dedicar moitas horas ao estudo de idiomas e de coñecer recursos que poden axudar na súa tradución. Coa axuda de certas ferramentas dixitais, dicionarios e os meus limitados coñecementos da lingua, vou tentar escribir as sucesivas entradas en galego e castelán. Sirva a presente aclaración para xustificar os erros que conterán, confiando, con todo, que presentarán cando menos a calidade mínima para ser comprendidas polos galegofalantes e contarán coa indulxencia daqueles mellor preparados ca min. Agradezo de antemán calquera axuda que me poida ser suxerida ou correccións que procedan.